กลุ่มคนลาวอพยพในจังหวัดอุบลราชธานีนับหมื่นชีวิตในวันนี้ แม้มีลมหายใจ แต่พวกเขาถูกจัดเป็นบุคคลไร้สัญชาติ ไม่มีสถานะทางทะเบียน หลักฐานของการมีชีวิตอยู่เพียงอย่างเดียวคือ บัตรประจำตัวที่ขึ้นต้นด้วยเลขศูนย์ สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า “คน” เหล่านี้ไม่มีสิทธิใดๆ จากรัฐไทย ทั้งในหลักประกันสุขภาพ การศึกษา การเดินทาง รวมทั้งการถือครองทรัพยากรโดยเฉพาะที่ดิน มิพักต้องพูดถึง “สิทธิชุมชน” ที่เครือข่ายภาคประชาชนพยายามเพรียกหา คนลาวอพยพเหล่านี้จะมีสิทธิมีเสียงได้อย่างไร ในเมื่อพวกเขาไม่มีตัวตน
ติดตามได้จากสารคดีเรื่อง “ไม่มีสิทธิห้ามเศร้า”
ผลิตโดย โกวิท โพธิสาร
โครงการเมื่อปลาจะกินดาวออนไลน์ ปีที่ 14/2559
จัดโดย ชมรมนักข่าวสิ่งแวดล้อม
ทีมข่าวสิ่งแวดล้อม
กองบรรณาธิการสำนักข่าวสิ่งแวดล้อม
