Special Report

“5 ปีข้างหน้า ประเทศไทยจะเป็นประเทศที่ส่งออกวัตถุดิบสมุนไพรคุณภาพ และผลิตภัณฑ์สมุนไพรชั้นนำของภูมิภาคอาเซียน และมูลค่าของวัตถุดิบสมุนไพรและผลิตภัณฑ์สมุนไพรภายในประเทศเพิ่มขึ้นอย่างน้อย 1 เท่าตัว” นี่คือ 2 เป้าหมายสำคัญของ แผนแม่บทแห่งชาติว่าด้วยการพัฒนาสมุนไพรไทย ฉบับที่ 1 พ.ศ.2560-2564 ซึ่งได้รับความเห็นชอบจากคณะรัฐมนตรี (ครม.) เมื่อวันที่ 4 ต.ค. 2559 คำกล่าวข้างต้นนับเป็นอีกหนึ่งความหวังของวงการแพทย์แผนไทย การแพทย์ทางเลือก กระทรวงสาธารณสุข (สธ.) รวมทั้งองค์กรภาครัฐ-เอกชน ในหลายๆ หน่วยงานที่มีความเกี่ยวข้อง ซึ่งตระหนักถึงความสำคัญของการพัฒนาสมุนไพรไทย ภูมิปัญญาและทรัพยากรที่สำคัญของประเทศ ----- แผนแม่บทพัฒนาสมุนไพรไทย ฉบับที่ 1 ----- ข้อมูลจากกรมพัฒนาการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก เจ้าภาพการจัดทำแผนแม่บทแห่งชาติว่าด้วยการพัฒนาสมุนไพรไทย ฉบับที่ 1 พ.ศ.2560-2564 ระบุถึง 4 ยุทธศาสตร์ เพื่อให้บรรลุผลเลิศตามเป้าหมายที่วางไว้ ทั้งนี้ ประกอบด้วย 1.ยุทธศาสตร์ส่งเสริมผลิตผลของสมุนไพรไทยที่มีศักยภาพตามความต้องการของตลาดทั้งในและต่างประเทศ ด้วยการส่งเสริมการปลูกพืชสมุนไพร แปรรูปเบื้องต้นอย่างมีคุณภาพ ปริมาณวัตถุดิบสมุนไพรมีคุณภาพมีความเพียงพอใกล้เคียงต่อความต้องการใช้ของผู้ประกอบการอุตสาหกรรม...

ดร.เสกสรรค์ ประเสริฐกุล อดีตอาจารย์ประจำคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ปาฐกถาพิเศษเรื่อง “การเมืองไทยกับสังคม 4.0” ภายในงานสัมมนาประจำปี “Direk’s Talk ทิศทางการเมืองโลก การเมืองไทย” ซึ่งจัดขึ้นโดย ศูนย์วิจัยดิเรก ชัยนาม คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เมื่อวันที่ 19 มิ.ย.2560 ตอนหนึ่งของการปาฐกถาพิเศษมีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับการเมืองภาคประชาชน โดยอาจารย์เสกสรรค์ ระบุว่า การเมืองภาคประชาชนเล่าจะมีสภาพเป็นเช่นใดภายใต้กฎกติกาการเมืองชุดล่าสุด พื้นที่สำหรับการเมืองภาคประชาชนยังมีเหลือหรือมีเพิ่มขึ้นมากน้อยแค่ไหน เรื่องนี้ถ้าพูดกันตามบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญแล้ว เราอาจจะมองโลกในแง่ดีได้ เพราะรัฐธรรมนูญฉบับ 2560 ยังคงยืนยันเรื่องสิทธิเสรีภาพของประชาชนในด้านต่างๆ ไว้โดยละเอียด ในหมวด 3 ตั้งแต่มาตรา 25 ถึงมาตรา 49 อีกทั้งยังมีมาตรา 77 ซึ่งกำหนดให้รัฐต้องจัดให้มีการรับฟังความคิดเห็นผู้ที่เกี่ยวข้องในการตรากฎหมายแต่ละฉบับ และมาตรา 133 ที่เปิดโอกาสให้ประชาชนเข้าชื่อกันไม่น้อยกว่า 1 หมื่นคน เพื่อเสนอร่างกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับสิทธิเสรีภาพได้ อย่างไรก็ตาม...

ด้วยความก้าวหน้าของนวัตกรรมของพลังงานหมุนเวียน และยานยนต์ไฟฟ้า สิ่งที่ได้รับความต้องการมากขึ้นเป็นเงาตามตัว คือความต้องการแบตเตอรี่สมรรถนะสูงเพื่อนำมาตอบสนองเทคโนโลยีเหล่านั้น ความสามารถในการจัดเก็บพลังงาน ความทนทาน ระยะเวลาการชาร์จที่รวดเร็ว รวมไปถึงราคาที่ต่ำ คือสิ่งที่ผู้คนคาดหวังจากอุปกรณ์ชิ้นนี้ สำหรับเทคโนโลยีแบตเตอรี่ที่นิยมใช้เป็นอย่างสูงในปัจจุบัน คือแบตเตอรี่ลิเธียมไอออน (Li-Ion) ซึ่งได้เข้ามาพลิกโฉมหน้าระบบการผลิตและอุตสาหกรรมโลกให้เดินหน้าไปอย่างก้าวกระโดด มาตั้งแต่ปี ค.ศ.1991 แบตเตอรี่ลิเธียมไอออน ถูกใช้อย่างแพร่หลายแทนแบตเตอรี่นิเกิลแคดเมียม (Ni-Cd) ที่มีการใช้งานมาอย่างยาวนานนับตั้งแต่ยุคกลางศตวรรษที่ 18 โดยมีความสามารถในการเก็บไฟฟ้ามากกว่าถึงสามเท่า อายุการใช้งานที่ยาวนานกว่า และไม่มีปัญหาเรื่องความจำของแบตเตอรี่ อย่างไรก็ตาม นี่ก็เป็นเทคโนโลยีที่ถูกใช้นานมาแล้วมากกว่า 25 ปี และกำลังต้องการการเปลี่ยนแปลง ที่ผ่านมามีความพยายามพัฒนาแบตเตอรี่ในหลากหลายทาง ไม่ว่าจะเป็นการใช้เทคโนโลยีลิเธียมอ็อกซิเจน (Li–O2) ลิเธียมซัลเฟอร์ (Li-S) หรืออื่นๆ อีกมากมาย อย่างไรก็ตามภาพความฝันเหล่านี้ยังคงอยู่ในขั้นการทดลอง ดังนั้น แม้ปัจจุบันอาจยังไม่ใช่จุดสูงสุดที่หลายคนคาดหวัง แต่ความต้องการแบตเตอรี่ที่สูงขึ้น ซึ่งก่อให้เกิดการพัฒนาเทคโนโลยีตัวแบตเตอรี่และกระบวนการผลิตเชิงปริมาณมากๆ ก็ได้ทำให้แบตเตอรี่มีต้นทุนถูกลงและมีประสิทธิภาพสูงขึ้น เมื่อแบตเตอรี่มีความสามารถในการจุไฟฟ้าได้มากเพียงพอ ก็สามารถนำไปประยุกต์ใช้เป็นระบบกักเก็บพลังงาน (Energy Storage) ตามบ้าน ตามอาคาร ตามสถานที่ต่างๆ หรือแม้แต่ใช้ในการเก็บสะสมไฟฟ้าที่ผลิตจากโรงไฟฟ้าพลังงานหมุนเวียนขนาดเล็ก เพื่อสำรองไว้ใช้ในช่วงเวลากลางคืน ช่วงไม่มีแดด...

ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีในโลกยุคปัจจุบันกำลังก้าวกระโดดอย่างไร้ที่สิ้นสุด ขณะที่อีกมุมหนึ่งของความก้าวหน้าด้านเทคโนโลยี จำเป็นต้องหาทางออกเพื่อรองรับทรัพยากรที่กำลังจะค่อยๆ หมดลง ในขณะที่ฟอสซิลกำลังจะหมดไป “พลังงานไฟฟ้า” ถือเป็นเทคโนโลยีที่ถูกหยิบยกมาใช้ทดแทน โดยเฉพาะกับการเดินทางสัญจรที่อยู่ในชีวิตประจำวัน รถยนต์ไฟฟ้า (Electric Vehicle) จึงกลายเป็น 1 ใน 7 เทคโนโลยีพลิกโฉม Disruptive Technology ซึ่งอยู่ภายใต้โครงการร่วมสนับสนุนทุนวิจัยและพัฒนา การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย (กฟผ.) และสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.) รถยนต์ไฟฟ้า หรือที่มักเรียกกันว่ารถยนต์ EV เป็นเทคโนโลยีที่เคยปรากฏตัวตั้งแต่ช่วงปลายศตวรรษที่ 18 ก่อนที่จะจางหายไปเนื่องจากความเฟื่องฟูของอุตสาหกรรมรถยนต์ที่ใช้เครื่องยนต์สันดาปภายใน (ICE) ซึ่งมีพัฒนาการที่ก้าวไกลกว่า อย่างไรก็ตาม รถยนต์ EV ยังคงได้รับความสนใจในบางช่วง อย่างเช่นวิกฤตพลังงานในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 เรื่อยมาจนกระทั่งช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ด้วยเทคโนโลยีแบตเตอรี่และการจัดการพลังงานที่มีความก้าวหน้ามากขึ้น ไปจนถึงกระแสความสนใจในสิ่งแวดล้อม และสภาวะโลกร้อน จึงเป็นจังหวะที่เหมาะสมที่รถ EV มีความพร้อมจะก้าวเข้ามาสู่ตลาดรถยนต์อย่างเต็มตัว ปัจจุบันเทคโนโลยีรถยนต์ EV ได้มาพร้อมกับแบตเตอรี่สมรรถนะสูง เมื่อชาร์จไฟฟ้าเข้าระบบจนเต็มในแต่ละครั้ง...

กว่าทศวรรษที่ผ่านมา ล้วนเป็นที่ทราบดีในแวดวง “พลังงานไฟฟ้า” ถึงกระแสความเปลี่ยนแปลงที่โลกกำลังมุ่งหน้าไปในทิศทางเดียวกัน นั่นก็คือจาก "ฟอสซิล" ไปสู่ "พลังงานสะอาด" และจากระบบ "ผูกขาด" ไปสู่ระบบ "เสรี" ทิศทางความเปลี่ยนแปลงข้างต้น นำมาสู่ โครงการร่วมสนับสนุนทุนวิจัยและพัฒนา กฟผ.-สกว. ภายใต้การสนับสนุนของสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.) และการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย (กฟผ.) ซึ่งได้ฉายภาพเทคโนโลยีเปลี่ยนพลิกโฉม (Disruptive Technology) ซึ่งกำลังจะเติบโตและเป็นความหวังในอนาคต คาดกันว่า Disruptive Technology จะทำให้ระบบสาธารณูปโภคไฟฟ้าเปลี่ยนพลิกโฉม โดยโครงการฯ ได้จำแนกออกมาทั้งสิ้น 7 ประเภท หนึ่งในนั้นก็คือ “ไฟฟ้าจากพลังงานหมุนเวียน” ที่ผ่านมา เมื่อมีการถกเถียงเรื่องเทคโนโลยีการผลิตไฟฟ้า ประเด็น "พลังงานหมุนเวียน" นับเป็นสิ่งแรกที่จะถูกหยิบยกขึ้นมาอย่างไม่ต้องสงสัย ซึ่งไม่ว่าจะถูกขนานนามเป็นพลังงานทางเลือก พลังงานทดแทน พลังงานสะอาด หรืออย่างไรก็ตาม แต่ส่วนใหญ่มักจะสื่อถึงไปในทางเดียวกัน พลังงานหมุนเวียนที่มักรู้จักกันดี ได้แก่ พลังงานแสงอาทิตย์ พลังงานลม พลังงานชีวมวล...

คนกรุงเทพฯ อาจจะไม่ได้สัมผัสความเปลี่ยนแปลงของฤดูกาลผ่านอุณหภูมิที่เปลี่ยนไปมากนัก แต่สัญญาณบางอย่างได้บอกว่าเรากำลังเข้าสู่หน้ามรสุมอย่างเที่ยงตรง สัญญาณดังกล่าวก็คือ หนึ่งเมื่อฝนเริ่มถล่มเมืองจนทำให้การจราจรในเมืองหลวงกลายเป็นอัมพาตในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง และสองก็คือภาพขยะที่ผู้บริหารกรุงเทพมหานคร (กทม.) พยายามทำให้คนกรุงเชื่อว่าปัญหาน้ำท่วมขังไม่มีวันแก้ไขได้ สิ่งที่ กทม.พยายามบอกกับคนกรุงเทพฯ คงไม่ผิดนัก เพราะทุกคนล้วนทราบดีว่าขยะเป็นปัญหาที่แก้ไม่ตก เพราะปริมาณขยะที่สูงเกินการจัดการ อีกทั้งคนทิ้งขยะแบบไร้ความรับผิดชอบ แต่ในขณะเดียวกันภาครัฐเองก็ไม่มีการรณรงค์ที่ชัดเจนเพื่อลดการผลิตขยะดังกล่าว ในทุกๆ ปี กลุ่มผู้บริหารกทม.มักจะนำคณะสื่อมวลชนไปเยี่ยมชมขยะกองโตที่ลอยมาติดที่หน้าสถานีสูบน้ำจนทำให้น้ำรอระบายจากถนนและพื้นที่สาธารณะในเมืองเป็นไปได้อย่างเชื่องช้า และไม่สามารถระบายไปสู่อุโมงค์น้ำยักษ์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งขยะนั้นมีตั้งแต่ขนาดเล็ก เช่น ถุงหรือขวดพลาสติกไปจนถึงขยะขนาดใหญ่ เช่น ที่นอนขนาด 6 ฟุต หรือแม้แต่โซฟา และในปีนี้กทม.ยังแสดงภาพของขยะน้ำมันแข็งตัวที่ผู้ขายอาหารแผงลอยได้ทิ้งลงในท่อระบายน้ำบนทางเท้าจนทำน้ำไม่สามารถระบายลงสู่ท่อระบายน้ำได้ ข้อมูลจาก กทม.ระบุถึงปริมาณการจัดเก็บขยะระหว่างปี 2559 ถึงเดือนเมษายน 2560 ว่า ขยะในน้ำที่จัดเก็บโดย กทม.ทั่วเมืองหลวงตลอดปี 2560 มีปริมาณสูงถึง 76,634.80 ตัน ซึ่งสามารถแยกได้เป็นขยะในลำราง คู คลอง บีงรับน้ำ และแม่น้ำ 69,726 ตัน และขยะที่หน้าสถานีสูบน้ำอีก...

ทิศทางของโลกตลอดระยะเวลา 15 ปีหลังจากนี้ จะหมุนรอบเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (Sustainable Development Goals : SDGs) ซึ่งประเทศไทยได้บัญญัติรัฐธรรมนูญ และแผนยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี (พ.ศ.2560-2579) รวมถึงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560-2564) อย่างเชื่อมร้อยกับ SDGs แทบทั้งสิ้น บทบัญญัติมาตรา 65 แห่งรัฐธรรมนูญ 2560 ระบุว่า “รัฐพึงจัดให้มียุทธศาสตร์ชาติเป็นเป้าหมายการพัฒนาประเทศอย่างยั่งยืน ตามหลักธรรมาภิบาลเพื่อใช้เป็นกรอบในการจัดทําแผนต่างๆ ให้สอดคล้องและบูรณาการกันเพื่อให้เกิดเป็นพลังผลักดันร่วมกันไปสู่เป้าหมายดังกล่าว “การจัดทํา การกําหนดเป้าหมาย ระยะเวลาที่จะบรรลุเป้าหมาย และสาระที่พึงมีในยุทธศาสตร์ชาติ ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์และวิธีการที่กฎหมายบัญญัติ ทั้งนี้กฎหมายดังกล่าวต้องมีบทบัญญัติเกี่ยวกับ การมีส่วนร่วมและการรับฟังความคิดเห็นของประชาชนทุกภาคส่วนอย่างทั่วถึงด้วย” อธิบายโดยง่ายก็คือ รัฐธรรมนูญกำหนดไว้ว่าการทำยุทธศาสตร์ชาติต้องมีกฎหมายรองรับ นั่นหมายความว่า “การพัฒนาที่ยั่งยืน” คือทิศทางที่ประเทศไทยต้องมุ่งไปโดยไม่อาจหลีกเลี่ยง เวทีเสวนาเรื่อง เขตเศรษฐกิจพิเศษ และยุทธศาสตร์การพัฒนาภาคตะวันออกกับการพัฒนาอย่างยั่งยืน ซึ่งจัดขึ้นโดยสำนักข่าวสิ่งแวดล้อม (GreenNews) ร่วมกับโครงการมหาวิทยาลัยยั่งยืน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เมื่อวันที่ 10...

จ.ฉะเชิงเทรา เป็น 1 ใน 3 พื้นที่โครงการพัฒนาระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก : Eastern Economic Corridor (EEC) ที่รัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี หมายมั่นปั้นมือให้เกิดขึ้นเพื่อปลุกเศรษฐกิจไทย ด้วยการสร้างเขตเศรษกิจที่สอดคล้องกับนโยบายการส่งเสริม 10 อุตสาหกรรมเป้าหมาย ภายใต้เม็ดเงินลงทุนร่วมๆ 1.5 ล้านล้านบาทในปี 2560-2564 สำหรับ จ.ฉะเชิงเทรา ที่ประชุมคณะกรรมการนโยบายการพัฒนาระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก (บอร์ดอีอีซี) ได้มีมติร่วมกันในการกำหนดแนวทางการพัฒนาไปสู่การเป็น “ต้นแบบเมืองทันสมัย” หรือสมาร์ทซิตี้ “โครงการนี้เป็นส่วนหนึ่งของแผนการพัฒนา EEC ซึ่งสามารถพัฒนาเป็นเมืองอยู่อาศัยที่บริษัทต่างชาติหลายบริษัทอยากเข้าไปอยู่” ปรเมธี วิมลศิริ เลขาธิการคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (สศช.) อธิบาย เป็นไปในทิศทางเดียวกันกับรายละเอียดที่ กิตติพันธ์ โรจนชีวะ รอง ผวจ.ฉะเชิงเทรา ให้ในเวทีเสวนาเรื่อง เขตเศรษฐกิจพิเศษ และยุทธศาสตร์การพัฒนาภาคตะวันออกกับการพัฒนาอย่างยั่งยืน ซึ่งจัดขึ้นโดยสำนักข่าวสิ่งแวดล้อม...

ไม่น่าเชื่อว่า ผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องไกลตัวเอามากๆ ขณะนี้ได้บุกมาถึงหน้าบ้านของคุณแล้ว อุณหภูมิที่สูงขึ้น โลกที่ร้อนมากขึ้น กำลังทำให้ “ยุงลาย” คล้ายกับเกิดอาการคลุ้มคลั่ง มันเลยพากันออกอาละวาด จากรายงานสถานการณ์โรคไข้เลือดออก โดยกรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข (สธ.) ณ วันที่ 6 มิ.ย.2560 (สัปดาห์ที่ 22) พบว่ามีผู้ป่วยแล้ว 12,670 ราย เสียชีวิต 23 ราย แม้ตัวเลขผู้ป่วยจะลดน้อยลงเมื่อเทียบกับข้อมูลสัปดาห์เดียวกันของปี 2559 หากแต่จำนวนผู้เสียชีวิตกลับเพิ่มขึ้น สิ่งที่เราแทบไม่เคยรู้เลยก็คือ เมื่อโลกร้อนมากขึ้น ยุงลายจะมีอายุยืนขึ้น มันจะกัดมากขึ้น และขยายพันธุ์เพิ่มขึ้น คำอธิบายอย่างง่ายๆ มีดังนี้ - อุณหภูมิที่สูงขึ้นส่งผลให้ยุงลายมีชีวิตที่ยืนยาวขึ้น โดยปกติแล้วยุงลายมีชีวิตอยู่ประมาณ 30 วัน แต่เมื่ออุณหภูมิเพิ่มขึ้น 0.5 องศาเซลเซียส ยุงลายจะมีวงจรอยู่ได้ถึง 45-60 วัน - ตามธรรมชาติยุงลายจะออกหากินหรือกัดในช่วงเวลากลางวัน แต่เมื่ออุณหภูมิสูงขึ้นเป็นเหตุให้ในช่วงกลางคืนยังมีอุณหภูมิเหมาะสม ยุงลายจึงสามารถออกหากินได้ - งานวิจัยเรื่อง “รูปแบบการรอดชีวิตและการติดต่อของโรคไข้เลือดออก”...

ไม่ว่าจะย่างเท้าไปทางไหน แทบทุกหนแห่งมี “ขยะ” ให้พบเห็นเสมอ ถึงจะมีผู้ทำหน้าที่ดูแล แต่ก็ดูเหมือนขยะจะไม่เคยหมดหายไปสักที อาจเพราะมีคนทิ้งมากกว่าคนเก็บ คงจะดีถ้าหากทุกคนช่วยกันหยิบขยะที่พบเห็นตามรายทางทิ้งคนละชิ้นสองชิ้น เป็นไปได้ว่าจำนวนขยะจะลดน้อยหรือแม้แต่หมดไป และด้วยแอปพลิเคชันนี้ ความหวังที่จะดึงผู้คนมาร่วมกันสร้างโลกสะอาดไร้ขยะก็เรืองรองขึ้น "Litterati" ถูกแนะนำว่าเป็นแอปพลิเคชัน “crowdsource-cleaning” ซึ่งเกิดขึ้นเพื่อจะยืนยันว่า แต่ละคนสามารถสร้างการเปลี่ยนแปลงได้ หากร่วมมือกันก็ยิ่งจะทำให้เกิดผลกระทบที่มีพลัง เพียงดาวน์โหลดแอปลงสมาร์ทโฟน ก่อนจะถ่ายภาพขยะซึ่งพบเห็นในชีวิตประจำวัน ติดแท็กชนิดขยะ แอปสามารถระบุบริเวณที่พบขยะให้ได้ จากนั้นก็กำจัดขยะชิ้นนั้นลงถัง หรือจะนำไปรียูส/รีไซเคิล ภาพถ่ายขยะทั้งหมดจะถูกส่งไปรวมกันใน "หลุมฝังกลบเสมือน” และผู้ใช้ก็สามารถแชร์เรื่องราวดีๆ นี้ให้ชาวโลกรู้ได้ผ่านโซเชียลมีเดีย ผู้สร้างสรรค์ Litterati คือ เจฟฟ์ เคิร์ชเนอร์ ชาวอเมริกัน ได้รับแรงบันดาลใจในการทำแอปพลิเคชันนี้มาจากเรื่องราวตอนยังเล็ก สมัยไปเข้าค่าย เมื่อผู้ดูแลบอกให้เด็กๆ ช่วยเก็บขยะคนละ 5 ชิ้น เพียงชั่วพริบตาเดียว เยาวชนจำนวนร้อยๆ ก็ทำให้บริเวณค่ายสะอาดปราศจากขยะได้ เจฟฟ์นำไอเดียมาขยายกลายเป็นรูปแบบกำจัดขยะด้วยวิธี “crowdsource” คือ ให้คนจากทั่วโลกมาร่วมกันทำและแก้ไขปัญหา โดยแต่ละเมืองในโลกต่างก็มี...